- 1399-03-26 22:01
- كد محتوا:12147
این منطقه در 12 کیلومتری شمال غربی اصفهان و بین راه اصفهان - تهران قراردارد (فرهنگ جغرافیایی ایران، 1328: 10/ 99) و از مهمترین ورودیهای اصفهان به شمار میآید.
توجه به عناوین دهنو، دهک، دهق، دهسور که همه با «ده» آغاز می شود، نشان میدهد که ایرانیان قدیم و بانیان این دهات دوست داشته اند نام ده را روی آبادی خود بگذارند. معنای ده در روزگار گذشته، با معنایی که ما امروزه به یک قریه ی کوچک اطلاق میکنیم فرق داشت. در گذشته، ده معنای وسیعی داشت و به معنای مرز و مملکت نیز میآمد. به همین دلیل است که در بسیاری از مناطق کشور، نام قراء و قصبات با لغت ده آغاز میشود و نشان می دهد که بانیان آنها علاوه بر علاقه به پدیدآوردن آبادی، در عمل با وسعت دادن به معنی آن کشوری را پدید آورده اند.
دهنو نیز از لحاظ واژه شناسی به این معنا است که بانی آن میخواهد بگوید من دیه ای از نو ایجاد کرده ام و به همین علت، این نامگذاری در اطراف ایران فراوان است (مهریار، 1382: 401 و400).
این محله در خیابان امام خمینی قراردارد و کوچه های تنگ و باریک با دیوارهای خشتی و کاهگلی، در آن زیاد به چشم میخورد. در یکی از خیابان های آن روبروی مسجد جامع دهنو، حمام باستانی قدیمی دهنو قراردارد که قدمت آن، به چهارصد سال می رسد. کمی بالاتر از این حمام نیز، مسجدی قدیمی با بافتی کهن (مسجد جامع) و شبستانهای زیبا قراردارد. این محل یکی از محلات آرام و مذهبی شهر اصفهان است و به گفته ی بزرگان محل، این محله با 150 شهید، بیشترین شهدای اصفهان را دارد که شهیدان واعظی و شهیدان جعفریان از آن جملهاند.
منبع: رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.