این منطقه در 12 کیلومتری شمال غربی اصفهان و بین راه اصفهان - تهران قراردارد (فرهنگ جغرافیایی ایران، 1328: 10/ 99) و از مهم­ترین ورودی‌های اصفهان به­ شمار می‌آید.

توجه به عناوین دهنو، دهک، دهق، دهسور که همه با «ده» آغاز می ­شود، نشان می‌دهد که ایرانیان قدیم و بانیان این دهات دوست داشته­ اند نام ده را روی آبادی خود بگذارند. معنای ده در روزگار گذشته، با معنایی که ما امروزه به یک قریه­ ی کوچک اطلاق می‌کنیم فرق داشت. در گذشته، ده معنای وسیعی داشت و به معنای مرز و مملکت نیز می‌آمد. به همین دلیل است که در بسیاری از مناطق کشور، نام قراء و قصبات با لغت ده آغاز می‌شود و نشان می ­دهد که بانیان آنها علاوه بر علاقه به پدیدآوردن آبادی، در عمل با وسعت ­دادن به معنی آن کشوری را پدید آورده ­اند.

دهنو نیز از لحاظ واژه ­شناسی به این معنا است که بانی آن می‌خواهد بگوید من دیه­ ای از نو ایجاد کرده­ ام و به همین علت، این نام­گذاری در اطراف ایران فراوان است (مهریار، 1382: 401 و400).

این محله در خیابان امام­ خمینی قرار­دارد و کوچه­ های تنگ و باریک با دیوارهای خشتی و کاهگلی، در آن زیاد به چشم می‌خورد. در یکی از خیابان ­های آن روبروی مسجد جامع دهنو، حمام باستانی قدیمی دهنو قراردارد که قدمت آن، به چهارصد سال می­ رسد. کمی بالاتر از این حمام نیز، مسجدی قدیمی با بافتی کهن (مسجد جامع) و شبستان‌های زیبا قرار­دارد. این محل یکی از محلات آرام و مذهبی شهر اصفهان است و به گفته­ ی بزرگان محل، این محله با 150 شهید، بیشترین شهدای اصفهان را دارد که شهیدان واعظی و شهیدان جعفریان از آن جمله­اند.

منبع: رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.